O ESCRITOR OVIDIO LEIVA BASPINO PRESENTA A TRILOXÍA “LOS ACABADOS”
Ovidio Leiva Baspino
Muy señoras mías
y señores muy suyos:
Meinen damen und herren:
Ladies and gentlemen:
Mesdames et
Messieurs:
¡Eeeh!, meus,
que son de aquí, pobre poeta nado en Baiona. E nado no Miño tamén, se non chove
moito, que entón só me ducho coa auga que cae do pai ceo. Nacín de novo, é un
decir, nesta doce ribeira nosa, no seo do pai Miño, antigo deus pagán,
que segue a selo cada día ante os meus ollos, pasmados de
beleza dende que cheguéi a Tabagón, hai trinta anos, despois de dar voltas
por España e polo mundo, coma se a terra fora unha ruleta e eu mesmo unha
boliña saltona. E xa quedéi aquí. O deus Miño, pai de náiades e de ondiñas,
tenme engaiolado nunha casiña preto del. Chámame todolos días e acudo coma un
fillo piadoso a ver que me quer, sempre tanto…
Non, non quero
chorar, son o home máis feliz do mundo e, inda por riba, non teño só unha
camisa, teño máis.
Portada da triloxía “LOS ACABADOS”, do escritor Ovidio leiva Baspino
E teño tres
fillas ben feiticeiras, nadas da miña cabeza, as tres primeiras novelas que
escribín neste paraíso tan mal tratado por nos, galeguiños de Galicia, que
temos o corazón de madeira (eucalipto), de pataca (cun verme noxento de desidia
e desamor pola nosa terra nai), de ferro, coma o corazón castelán aquel do que
falaba Rosalía. O noso é máis ben de ferruxe.
Non, non, non
quero chorar, senón rir e cantar urbi et orbi esta canción:
¡Willkomen, bienvenus, wellcome
to my web page, página web, páxina web…!
Se vos gusta,
non me tomedes tan en serio coma semello na foto; na vida diaria cos meus
viciños, preguntádellelo, eu son máis ben cómico que tráxico. Xa o vedes,
confundo a poíesis cos payasos. Pero, cando escribo, o fago tan en serio coma
na fotografía da web. Un amigo meu, galés, viciño das Eiras, moi simpático,
escribiume unha mensaxe con emoticones de risa: “You do look very serious
though… almost menacing”.
Amigos conocidos
y desconocidos:
Os invito a
todos, todos, todos... con el corazón en la mano que escribe mis libros, a que
los leáis con un amor similar al que me la guía.
Y muchos besos
para todos. Si no los queréis, me los devolvéis y os envío un abrazo.
Viva el siglo
XXI.
Soy feliz.
Ovidio Leiva
Baspino
Ningún comentario:
Publicar un comentario